İyi ve kötüyü anlayabilmek için, konunun en başındaki basit düşünceye dönmemiz gerektiğini düşünüyorum.
Şüphesiz bildiğiniz üzere dünya – evren – çoklu evren – tasarlanırken iki güç devreye sokuldu. İlki yapıcı ve ikincisi de yıkıcı. Önceden de söylediğim gibi, eğer hiçbir şey ölmeseydi, yani sadece yapıcı güç devrede olsaydı, Dünya bir süreden sonra sonsuza kadar yaşayan canlılarla boğulmuş bir halde olurdu. Bitkiler, hayvanlar, insanlar hiçbir şeye yer kalmayacağı ana kadar ölümsüzce yaşar ve ürerlerdi.
Aynı şekilde eğer her şey ölseydi Dünya kısa zamanda çorak toprağa dönerdi.
Bu yüzden büyüme ve gerileme arasında bir denge gerekli.
Bu iki gücün dereye girdiği kısım da tam burası.
Aslında, hiçbir şey kötü değil. Pozitif gücü kontrol altında tutmak için negatif güce ihtiyacımız var.
Ama yine de, nasıl pozitif güç insanlar tarafından daha fazla iyilik için manipüle edilebiliyorsa negatif güç de tersine kötülük yaratmak için manipüle edilebilir.
Bu tabi sadece Dünya üzerinde olabilir. Ruhsal dünyada hiçbir şey ölmez, fakat ruh bir yer kaplamadığı için de her şey için yeterli yer vardır.
Burada, Dünya üzerinde, tamamen farklı bir hikaye geçerli.
Dünya’da nesnelerin fiziksel formunu yok edebiliriz.
Bundan dolayı Dünya’daki şeylerin şeytani ve kötü olduğu konsepti ortaya çıkmakta, fakat öyle değiller. Sadece Dünya üstündeki nesnelerin manipüle edilip, yok edilebildiği fikri canavarlaştırıldı. Yıkıcı silahlar yapılabilir. İşkence aletleri üretilebilir. Sanki şeytan Dünya üzerinde mutlak otoriteye sahip gibi görünüyor. Fakat bu sadece kötü insanların şeytani güçleri kendi kötü sonlarına varırken kullanmasından ibaret.
Ruhsal açıdan hiçbir şey öldürülemez, yok edilemez. Silahlar yok. Her şey kendi saf ruhsal formunu sürdürmekte .
Bundan dolayı görüyorsunuzdur ki Dünya, ruhsal dünyaya göre çok daha negatif bir yer.
Bu sadece kötü insanların, Tanrı tarafından verilen o doğal yıkıcı gücü manipüle etmeyi öğrenmesinden kaynaklanıyor.
Kötü olan insanlar – bazıları – Dünya değil.
Bu dersi indirmek için lütfen linke tıklayınız.
